Όταν ήμουν πρώτη δημοτικού είχαν σκάψει ένα οικόπεδο πίσω από το νοσοκομείο για να χτίσουν νέο. Το χώμα σχημάτιζε κάτι λόφους που ήταν μεγαλύτεροι από το κτήριο του νοσοκομείου. Δεν μας άφηναν να ανεβούμε για να παίξουμε εκεί. Μια μέρα ήρθε ο Σημίτης για να εγκαινιάσει το έργο. Τότε με άφησαν και ανέβηκα πάνω σε έναν λόφο, μαζί με κάποια μεγαλύτερα παιδιά. Μου φάνηκε πολύ περίεργο που είδα κάποιον που έβλεπα συνέχεια στη τηλεόραση από κοντά.
Υπήρχε μια τεράστια ταμπέλα που έλεγε ότι το έργο θα τελειώσει τη χρονιά που θα τελείωνα το δημοτικό. Το είπα στον μπαμπά μου. Γέλασε, και μου είπε ότι θα τελειώσω και το λύκειο και το νοσοκομείο δεν θα έχει γίνει ακόμα.
Είχε δίκιο. Τις δυο-τρεις φορές που αρρώστησαν οι γιαγιάδες μου και μπήκαν στο -καινούργιο- νοσοκομείο ήμουν ήδη φοιτητής στη Θεσσαλονίκη.
Υπήρχε μια τεράστια ταμπέλα που έλεγε ότι το έργο θα τελειώσει τη χρονιά που θα τελείωνα το δημοτικό. Το είπα στον μπαμπά μου. Γέλασε, και μου είπε ότι θα τελειώσω και το λύκειο και το νοσοκομείο δεν θα έχει γίνει ακόμα.
Είχε δίκιο. Τις δυο-τρεις φορές που αρρώστησαν οι γιαγιάδες μου και μπήκαν στο -καινούργιο- νοσοκομείο ήμουν ήδη φοιτητής στη Θεσσαλονίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου